Memory lane bij de Talyllyn Railway

Vandaag gingen we een trip maken die we in 2007 met ons 4-en ook al hadden gemaakt. We gingen naar Tywyn om daar de stoomtrein te nemen naar Nant Gwernol.
Maar eerst: vanmorgen ervaarden we iets wat we haast niet meer kenden! Er kwam een buitje voorbij en warempel die liet wat druppels vallen! Ik heb er een mooie foto van kunnen maken die hier onder staat.
Met de auto zijn we in de middag naar Tywyn Wharf gereden. We waren mooi op tijd en parkeerden de auto op het nabijgelegen parkeerterrein. Toch fijn dat ze dat voor de toeristen deden!
De kaartjes gekocht en hup: in de trein. Gezellig hobbelden we met de wagonnetjes over het smalspoor. Regelmatig klonk het stoomfluitje van de locomotief. Wat kun je genieten van kleine dingen. Pim ging op een bank achter ons zitten en stelde zich even voor aan de man die daar alleen zat (Hi, I am Pim, that is Tim with a P in stead of a T). De man, Andrew, stelde zich ook even voor en het bleek dat hij een lifetime member was van de Talyllyn railway. Van hem hoorden we allerlei nieuwtjes en weetjes over de spoorlijn en de locomotief. Regelmatig hingen we even uit de raampjes om nog een beter zicht te krijgen op de trein of de omgeving. Alleen groeien daar ook struiken en bomen naast de spoorlijn dus op tijd terugtrekken was wel gewenst!
De spoorlijn gaat via de stations Tywyn-Rhydyronen-Dolgoch-Abergynolwyn naar Nant Gwernol, het eindpunt. Daar werd de trein afgekoppeld waarna de locomotief weer voor de wagonnetjes werd gezet om de terugtocht te beginnen. In Abergynolwyn liep een hele oude vrouw als vrijwilligster als stationschef. Prachtig. Regelmatig op haar horloge turend om om te roepen dat de trein zo zou gaan vertrekken. En toen we vertrokken, even weer kijken op het horloge of het dan wel op tijd was :-) We hebben er heerlijk koffie/thee/cola gedronken met wat erbij.
Rustig hobbelden we terug naar het beginpunt. Tja als je nog nooit in een stoomtreintje hebt gezeten weet je niet wat je hebt gemist. Het is bijzonder rustgevend en ontspannend.
Bij terugkomst bij de auto bleek dat het een betaalde parkeerplaats was waar we stonden! Gelukkig zagen we geen bekend papiertje achter de ruitenwissers zitten, dus daar hadden we weer mazzel.
In de avond hebben we nog even een potje gekaart in de camper. Albert zag een vlieg zitten en die moest dood/eruit. Op een gegeven moment heeft hij de vlieg een slag kunnen geven met de mepper en viel die in een zak in mijn trui. Na enige tijd als een malloot op de zak te hebben gemept kon ik de vlieg op de mepper leggen. Die is dood dachten we. Maar onvoorstelbaar: het beest kroop nog steeds! Snel deed Albert de deur van de camper open, vergetend dat hij daar zijn bierglas op de rand had gezet. Resultaat: een vlieg, die niet dood was lag nu buiten (als hij het kon denk ik grinnikend), overal glas en splinters in de camper van Albert zijn favoriete bierglas………Dussssssssss. Ik denk dat ik het noem: de wraak van de vlieg!
Al met al een fijne dag en Albert moet een nieuw bierglas.