Geiranger en Trollstigen

Zo, daar was ik dan weer. We zijn 5 nachten gebleven op Geiranger Camping in Geiranger. We hebben lekker niets gedaan (lezen, puzzeltje, kaarten, zonnebaden, enz), we hebben gewandeld en we zijn een dagtocht naar de Trollstigen geweest. Ik zal de dagen in 1x beschrijven.
We reden naar de camping vanaf Tangen via weg 15 en daarna de toeristische weg 63. Ik kan iedereen aanraden om die weg te rijden. Wat een uitzichten met meren, bergen, sneeuw. Fantastisch! Maar met een caravan moet je wel een goede auto er voor hebben. Het is er soms behoorlijk steil en smal en er komen je gewoon bussen en dikke campers tegemoet. Dan is het passen en meten en langs elkaar schuiven. Op een gegeven moment reden we in de wolken richting Geiranger, maar als dan de wolken aan de kant gaan en je komt bij Geiranger, dan kijk je op de fjord met daarin de cruiseschepen! Geweldig. Het dorpje is weinig dorp, meer souvenirwinkeltjes voor de passagiers van de cruiseschepen, die elke dag (soms met 3 schepen tegelijk) aanmeren. In colonnes lopen de passagiers dan over het bruggetje bij de camping om hun schip op de foto te zetten in de fjord, met moeders of vaders er zelf voor natuurlijk, met strakke glimlach. Even iedereen verplicht de souvenirzaak in en hup weer aan boord. Met 3 vorstelijke toeters van de scheepshoorn vertrekt het schip dan weer. Om bij het ontwaken de volgende morgen weer andere schepen in de haven te zien liggen. Waarna het hiervoor beschrevene weer opnieuw plaats vindt :-)
Verder is de camping wel heel vol in deze tijd van het jaar. De Noren zelf hebben ook vakantie. We stonden gelukkig helemaal aan de rand van de camping tegen een weiland met vogeltjes dus van de drukte hadden we niet zoveel last. De wc’s en douches werden 3x per dag schoon gemaakt en het gras en de rest werd ook prima onderhouden. Niets op aan te merken dus. We hebben nog mooie schelpen voor Eric gezocht, maar eens kijken of hij ze kan gebruiken.
Eergisteren zijn we, met een mooie zon aan de hemel (we hebben tot nu toe zowat elke dag 24-25 graden gehad, mazzelkonten dat we zijn) naar de Trollstigen geweest. Met losse auto’s want die weg leek ons met de caravan wel een hele uitdaging (en afgeraden op de ANWB-kaart). Meteen na Geiranger gaat de weg in haarspeldbochten omhoog om na enkele minuten te stoppen bij een uitzichtpunt. Daar hadden we mazzel dat er een bus wegging, zodat we de auto’s meteen konden parkeren, want dat was wel een dingetje daar. Op het uitzichtpunt hadden we een prachtig vergezicht op de fjord naar links en rechts. De haven, de boten, de camping en aan de andere kant de watervallen (de 7 zusters) en de rest van de fjord. Ik zal er foto’s bij doen.
Hierna zijn we verder gereden op de 63 en met een veerboot hebben we de oversteek gemaakt om verder te rijden naar de Trollstigen, een bekende weg met gigantische haarspeldbochten, klimmen en dalen. Ik kan niet anders zeggen dat wat de boeken schrijven waar is. Wat een magistrale uitzichten. De weg was inderdaad niet geschikt voor auto’s met caravan. Voor campers kon het wel, maar op een gegeven moment zagen we boven ons een camper en een bus naast elkaar staan en niet meer bewegen. De bijrijder van de camper hing met het bovenlijf helemaal uit het raam om naar de afgrond rechts naast zich te kijken. Na even zo te hebben gestaan, krrrrroop de camper langzaam achteruit. De camper en de auto’s daarachter kropen ook allemaal achteruit. En dat bij een hellingshoek van minimaal 12 graden. Tot deze kennelijk bij een soort passeerhaven kwamen, waarna de bus vooruit reed/kroop en langs de stilstaande campers en auto’s kon. Stapvoets..... Wij stonden enkele haarspeldbochten beneden hiernaar te kijken, achter een kleine vrachtauto. Ik denk dat de mensen in de camper enkele grijze haren erbij hebben gekregen. Ik was blij dat we met een losse auto reden.
Bij de boerderijen onderweg op deze weg worden aardbeien verbouwd. Rijen en velden vol met aardbeien. Er waren ook stalletjes waar ze de aardbeien aan de weg verkochten.
Gisteren zijn we langs de waterval gelopen die bij de camping langs gaat. Als je achterop op het tentenveldje staat hoor je het water de hele dag langslopen. Volgens mijn Garminhorloge hebben we meer dan 17 trappen omhoog gelopen. Wat een geweld dat water, wat een kracht. Via een omweg langs het mooie witte kerkje zijn we weer via de weg naar de camping gelopen. Jacqie en Albert waren sportief en zijn de berg tegenover de camping opgelopen. Albert had, bleek later, meer dan 21.000 stappen gelopen die middag.
We zijn nu onderweg naar Flåm. We rijden verder via de 15 en daarna de 60. Als je een goed beeld van Noorwegen wilt krijgen, moet je in deze omgeving zijn. Van bergen met gletsjers, van fjorden en voortrazende beken, van schapen, geiten en koeien op de weg tot geen verkeer, het is gewoon supermooi hier. We zijn nu aan het wildkamperen in het Sogndal. Morgen hopen we op de camping in Flåm aan te komen. Als je dit leest en er zijn nog geen foto’s te zien, kijk dan later vooral weer. Ze zijn de moeite waard. Tot later.