Flåm, Fietsen,Treinreis, Stegastein uitkijkpunt

Wat ik de vorige keer vergeten had te vertellen, was dat Jacqie en Albert een fietstocht hebben gemaakt vanaf de camping Geiranger omhoog naar de 15. Dat is dus constant klimmen. Moet er wel bij gezegd worden dat Jacqie op haar racefiets omhoog is geklommen en dat Albert op zijn elektrische vouwfiets meereed.... :-) Na elke bocht dachten ze: nou, nu zijn we zo wel bij de top. En elke keer was het weer wat verder omhoog. Tussen bussen, campers, auto’s en de sneeuw aan de kanten omhoog en maar stampen. Even een pauze om te kijken waar ze waren, en door. Allemachtig, dat was klimmen. Op een gegeven moment waren ze bij de top (tenminste, dat was de aanname) en was het mooi geweest. Albert had de elektrische hulp maar wat lager gezet omdat hij bang was dat de accu het zou begeven. Nu, dan weer dalen. Gelukkig waren de remmen in orde anders was het niet goed gegaan. Bezweet maar zeer tevreden kwamen ze weer bij de camping. Goed gedaan!
Eergisteren zijn we naar Flåm gereden. Via hetzelfde slingerweggetje weer omhoog.... en op de 15 verder naar de 60. Als je een goed beeld van Noorwegen wilt krijgen zijn dit bijzonder mooie wegen. We hebben overnacht op een parkeerplaats omdat we de volgende dag niet te laat op de camping in Flåm aan wilden komen. Dat was goed bedacht want we kwamen ongeveer 13.30 uur aan, nadat we door de Lærdaltunnel waren gereden. Met zijn 25 km volgens mij 1 van de langste tunnels van Europa. Dat is een bijzonder ding, want op 3 plekken hebben ze kunstmatige verlichting in kleuren. Ik zal een foto toevoegen.
In Flåm was het druk op de camping. Iedereen wil daar naar toe. Er komen cruiseschepen aan (midden in het land via de fjord) en er gaat een trein van Flåm naar Myrdal. Na uitvoerig beraad hadden Piet, Pim, Jacq en ik besloten deze trein niet te nemen. Ali en Albert gingen wel. De tocht belooft prachtige vergezichten en watervallen, maar de reis kost ook 45 euro pp retour. We hadden de afgelopen dagen al zoveel mooie vergezichten, natuur en watervallen gezien dat we het goed vonden. A en A wilden de vorige keer al erg graag met de trein, dus die gingen wel. Nou kopen de cruiseschepen en allerlei bustochtenorganisaties alle kaarten van de dag op (tot eind september...) behalve die van de 1e twee treinen en de laatste 2 treinen. Ze konden dus in de morgen om 07.30 uur al gaan of in de middag/avond om 18.40 uur. Ze gingen dus in de avond.....we hebben tenslotte ook nog vakantie.
In de middag gingen we eerst nog naar Stegastein, een prachtig uitzichtpunt boven Aurland, gemaakt van hout in de vorm van een skischans/duikplank. (Zal hier ook een foto van bij doen) Vanaf Aurland gaat er een heeeeel klein smal weggetje omhoog. Vandaar dat we dat dus met de losse auto deden. Tot onze grote verbazing/verbijstering gingen er grote campers en complete touringcars naar boven. Okay picture: weggetje van ongeveer 3 a 3,5 meter breed (soms wat breder en op sommige plekken een passeerhaven). Meerdere auto’s achter elkaar gaan omhoog en meerdere auto’s achter elkaar gaan naar beneden. We rijden op een passeerhaven en passeren elkaar. Tot zover niets aan de hand. Dan komen 2 campers of bussen elkaar tegen. Gevolg: verkeersinfarct op de berg. Alles staat muurvast. Naast het asfalt geen aansluitende berm, maar een berm die ongeveer 15-20 cm lager ligt, dus uitkijken. En terwijl iedereen zich eens op het hoofd krabt (niemand kon nog voor of achteruit) stapt er maar een man uit en die begint elke auto 40-50 cm naar voren of achteren te dirigeren. Zo ontstaat er iets meer ruimte en kan er 1 auto langs de rij, en de volgende en de volgende. Dan is de ene rij opgelost en kan de andere beginnen te rijden..... tot de volgende opstopping. Gelukkig komen we bovenaan. Als je zoveel auto’s zijn voorgegaan snap je het al... je wilt parkeren en de parkeerplaatsen zijn vol. Dus maar een eindje verder, waar de weg wat breder is, de auto’s aan de kant gezet en naar het uitzichtpunt gelopen. Nou zijn Ali en ik geen liefhebbers van kunstmatige bouwwerken op grote hoogte, maar deze had op ongeveer 10-15 meter nog wat grond onder zich. Dus zijn wij samen dapper naar voren gelopen en hebben ook van het uitzicht genoten. (Bij Albert zei zo’n kleine Chinese dat hij aan de kant moest terwijl hij net vooraan stond. Hoezo?, vroeg Albert. Ja zij moest daar staan. Albert heeft haar vriendelijk gezegd in het Nederlands dat ze het kon bekijken :-))
De terugweg was een herhaling van de heenweg, alles weer muurvast. Alleen was de verkeersregelaar nu Albert. Met een kwaaie Duitser die het allemaal belachelijk vond en verder andere nationaliteiten regelde hij dat iedereen wat naar voor/achter ging, waarna er toch weer wat ruimte kwam om elkaar te passeren. Tip: ga niet met een dikke camper deze berg op en al helemaal niet met de caravan!
We aten een warme maaltijd en brachten Albert en Ali naar de trein. Na vrolijk door ons te zijn uitgezwaaid voor hun schoolreisje :-) reden ze het station uit voor wat later bleek een mooie tocht. Zorg alleen dat je op de terugweg ook aan de rechterkant van de trein zit, de uitzichten aan die kant zijn mooier! Na nog een nachtje op de camping van Flåm zijn we vandaag verder getrokken naar een oude bekende: camping Bøflaten in Vang i Valdres. Met pappa en mamma zijn we daar voor het eerst geweest in 1986. Op de camping hebben ze het sanitair helemaal vernieuwd, supermooi. Verder maar eens kijken wat de komende dagen ons gaat brengen. We hebben tot nu toe nog steeds korte-broeken-weer gehad maar de verwachtingen voor de komende dagen zijn iets minder. We gaan het merken. Tot voor nu: de groetjes van ons. M
(Enkele malloten die mee zijn):

Lærdaltunnel