Van Lunde naar Lillehammer oh nee Vang i Valdres.

Maandagmorgen werden we wakker en het zonnetje scheen heerlijk. We hebben ontbeten lekker naast de tent [e-26fa]️ en daarna de spullen opgepakt. De tent was mooi gedroogd. Nadat alle spullen in de auto lagen hebben we bij de plaatselijk Extra in Lunde nog even wat eten ingeslagen voor onderweg en vertrokken we in de richting van Lillehammer.

Nadat we even reden zei Bloem: die brug die ingestort is bij Lillehammer, dat is waar wij naar toe moeten, dus die mooie weg, de Peer Gyntvegen was moeilijk tot niet bereikbaar. ‘Zullen we dan toch naar camping Bøflaten gaan’ , sprak Bloem.

Ja hoor, maakt allemaal niets uit, niets moet en alles kan (nou ja, bijna alles). Dus even de nieuwe route op maps gezet en we reden in de richting van Vang i Valdres, een bekende plek voor ons. Via Bø, naar Notodden ( waar de weg gewoon een landingsbaan van een vliegveld oversteekt [e-1f606]), naar Hønefoss naar Fagernes naar Vang i Valdres. (over de 359, 134, 350 en de E16, voor de meekijkers onder ons [e-1f609]).

We schoten lekker op en genoten van de natuur. De navigatie gaf aan dat we om 17.50 uur op de camping aan zouden komen, mooi op tijd om de tent op te zetten en eten klaar te maken.

Maar goed, zoals het meestal gaat met een planning liep het anders. Nadat we Fagernes waren gepasseerd zei een bord iets in het Noors dat het geblokkeerd was. Onze navigatie zei dat we rechts af moesten vanwege een blokkade. Marjon zei dapper: ‘jaja, dat kennen van Jacqie’. Die zei in de zomervakantie: ‘gewoon de weg volgen en een keer afslaan dan komen we op de goeie plek’ , om vervolgens de navigatie te volgen en via allerlei kruip door en sluip door naar de camping te rijden ( jaja Jacqie en Albert, het was een mooie route, ik weet [e-1f60d]).

Dus toen die navigatie bij ons zei dat ik af moest slaan, zei Marjon heel vastberaden: gaan we niet doen, dat ken ik nog van de zomervakantie! Om vervolgens stug door te rijden op de E16.

Enfin, je snapt het al, na enkele kilometers bij Ryfoss bleken ze met wegwerkzaamheden bezig te zijn. Nu gaat dat in Noorwegen iets anders dan in Nederland. Om wegen aan te leggen moeten ze met springstof rotsen opblazen om ruimte te maken. Dat was dus nu ook het geval. We werden vriendelijk aangesproken door een jongeman in geel wegwerkersvest. Hij vertelde ons dat de weg niet toegankelijk was en dat we zo meteen door een auto begeleid zouden worden over een alternatieve route. Het zou ongeveer 20-30 minuten wachten zijn.

Tja, dat was jammer. We waren de 1e in de rij en achter onze stelden alle makke schapen [e-1f411] zich op om te wachten (de mensen zijn dit kennelijk gewend, geen getoeter, gescheld, maar gewoon opstellen in de rij en wachten).

Omdat er een klein supermarktje naast de weg was, haalde Marloes mooi even ons avondeten en een lekkere muffin. Daarbij hoorde ze toevallig dat de gidsauto nu na een uur zou komen. Mmmmmmm [e-1f914] dat was een domper. Maar goed, we hadden te eten en te drinken, het zonnetje scheen en het leven was zo slecht nog niet.

Na inderdaad een uur verscheen de begeleidingsauto van de berg met een sliert auto’s[e-1f697] en vrachtwagens [e-1f69b] er achter vanaf de andere kant.

Dan denk je: okay, draaien en weer terug. Fout! De bestuurder ging even wat te drinken halen bij het tankstation, liep naar de vriendelijke jongeman op de kruising (waar nog een andere wegwerker bij was gaan staan) en samen gingen ze een sigaretje [e-1f6ac] roken………

Onze Nederlandse ogen en verwachtingen konden het haast niet geloven. (Welja joh, rook er nog 1 of 2 en doe het vooral kalm aan), maar dat was dus inderdaad wat ze deden. We kregen er de slappe lach van [e-1f606] en er werden 6 ogen onze kant op gedraaid met de blik: wat is er zo leuk?!

Enfin, na de peuk sprong 1 van de mannen in de auto, we kregen een oprijteken en daar ging de hele stoet achter de gidsauto, oftewel de ‘Ledebil’ in het Noors.

Via een kleine weg reden we een stuk omhoog en daarna verder via een toch echt redelijk goede weg. We vroegen ons af waarom we eigenlijk begeleid moesten worden. Nou……. Na enkele kilometers werd het een smal gravelweggetje met gaaaaaaaaten in de weg! Enkele auto’s achter ons reed een auto met caravan. Ook al reed de ‘Ledebil’ maar 40 km/u, de caravan danste achter de auto van de man! Gelukkig hadden wij alleen de auto en zelfs daar moesten we gaten voor ontwijken. Nou was dat ook niet zo erg, maar het werd telkens smaller en op een gegeven moment zagen aan de linkerkant een vrachtwagen [e-1f69b] gekanteld in het weiland naast de weg liggen. Aaaaah, dus daarom kun je hier niet met verkeer in 2 richtingen rijden.

Al hobbelend en slingerend naderden we het eindpunt weer op de E16 en konden we verder rijden om even later bij een verkeerslicht te moeten wachten voor de volgende wegopbreking…. [e-1f644]. Dat duurde gelukkig niet te lang en zo reden we om 19.20 uur de camping op.

Er had iemand heel veel honger (niet Marjon….) en besloten werd heel snel de tent op te zetten, waarna we eten konden maken. Het humeur van iemand (niet Marjon) gaat alleen maar naar beneden als er niet op tijd voedsel in die persoon gaat. Toen we in recordtijd de tent op hadden gezet (zie foto waar deze nog niet is afgespannen) gingen we eten koken. Iemand (niet Marjon) was al behoorlijk van de leg, omdat er geen brandstof [e-26fd]️ op tijd was ingestopt. Ik zal jullie de foto met DE BLIK besparen toen ik een heel klein grapje maakte…. [e-1f606]. Enfin, wat voedsel in die persoon (niet Marjon) en daarna lachte ze al weer. De camping heeft een superkeuken met vaatwasser, dus alles daarin gemikt waarna er nog wat werd gebreid, gelezen en een spelletje Rummikub werd gespeeld. Ook al jaren niet gedaan.

De nachten zijn hier wat frisser dan in Nederland, waar het weer overdag tegen de 30 graden is horen we. Hier is het overdag een aangename 23 graden, maar in de nacht 7 graden. Omdat Marjon het de nacht ervoor wat fris had gehad, werden afgelopen nacht de volgende kledingstukken aangedaan: een paar dikke sokken, een pyjamabroek met daarover een joggingbroek, een hemd met daarover een nachtpon en daarover een trui. Daarnaast lag ze in een een laken in een donsslaapzak, met daaroverheen een dubbelgevouwen plaid, en daarboven op 3 jassen en een dikke trui. “Wie dut mie wat!?”, zei ze. En nog…..[e-1f914] de rug kon wat warmer. Dus in de nacht richting Bloem geschoven en mooi tegen haar dikke slaapzak aan gaan liggen. Zo, dat was beter [e-1f604] eindelijk warm.Vannacht gaan er nog 2 handdoeken over dan komt het goed.

Vandaag een heerlijke rustdag gehad. Een klein tochtje gemaakt met de auto, enkele mooie foto’s gemaakt en we gaan zo nog een spelletje Rummikub doen.

De gezondheid van Marjon gaat langzaam wat beter, alhoewel het hoesten nog niet verdwenen is. We hebben nog een week om lekker rustig aan te doen. Morgen kijken we wel wat we gaan doen. We genieten van onze vakantie en de mannen thuis hebben rust…. [e-1f60d].

Het was een lang verhaal maar we zijn weer bij.

Tot de volgende keer! Groetjes, M [e-38] M.