Thionville, camping Municipal

Vanaf Vesoul reden we rustig over de Franse wegen naar het Noorden. De N57 is een brede mooie weg. Ondanks dat, heb je hier ook allerlei zelfmoordpiloten op de weg, net als in Nederland. Zo reden we meteen bij vertrek achter een Nederlandse camper, waarvan de bestuurder dacht dat hij Remi heette. Oftewel, hij waande zich ‘alleen op de wereld’ en reed rustig 69-70 km op een weg waar je 80-90 km/u mocht rijden. Dit tot verwondering van ons, maar tot grote frustratie bij de Franse bestuurders/ vrachtwagenchauffeurs achter hem.

Dit leidde tot gevaarlijke situaties, want iedereen begon in te halen. Op een gegeven moment haalde een busje Albert en Ali in (die nog weer achter ons reden) en dat busje schoot, omdat er inmiddels tegemoetkomend verkeer aankwam, op ongeveer 50 cm! voor de camper van Ali en Albert weer naar rechts. Onnodig te zeggen dat Albert en Ali zowat een hartstilstand hadden. Dat was zowat een frontale botsing geweest met catastrofale gevolgen. Pffffffff, zo zie je maar dat een ongeluk soms in een klein hoekje kan zitten en er idioten op de weg rijden!

Bij de eerste de beste gelegenheid waar het dubbelbaans werd hebben we de argeloos om zich heen kijkende, ‘ik hier!?’ bestuurder van de camper voor ons ingehaald, waarbij Albert nog even een kort maar heftig toetergeluid liet horen. Ik denk dat de man dacht: ach wat leuk, andere Nederlanders die mij even dag zeggen :-)

Verder verliep de reis voorspoedig. Menig graanveld, grasland, maisland, oude kerk, mooie huizen, prachtige heuvels en vergezichten passeerden we. Het deed me denken aan Denemarken.

Na Metz keken we even waar we wilden overnachten en we hadden een stadscamping in Thionville op het oog. Officieel heet de camping: Camping Municipal du Parc Napoléon, omdat het park meteen aan de camping grenst.

Daar aangekomen stond er al 1 andere Nederlander te wachten voor de poort. Het bleek nl dat de camping pas om 16.00 uur open ging. Wij gingen met onze combinaties er maar bij staan om een half uur te wachten. Even later kwam er weer een auto met caravan bij en stond het kleine straatje muurvast. Een paar geparkeerde automobilisten wilden wegrijden, maar ja dat ging niet zomaar.

Er werd wat gemanoeuvreerd en heen een weer gestoken en warempel toen konden de andere auto’s er langs.

Gelukkig was de beheerder bereid om de poort iets eerder open te doen en kregen we allemaal een plaatsje op de camping. De straat was weer leeg! Wij gingen staan op plek 18 en Albert en Ali op 17.

De camping is superleuk en gelegen langs de Moezel. Er ligt een promenade langs de rivier en achter de camping. Overdag wandelen/ flaneren/ joggen de mensen langs en in de avond zitten ze onder de geplaatste tentjes wat te drinken. Heel gezellig allemaal. Grote binnenvaartschepen varen langs, afgewisseld met plezierboten of jetski’s. In de avond gaan de lampjes branden langs de promenade. En op de camping zitten we 1e rang!

Donderdag komt het Olympisch vuur door Thionville en wordt de snelweg en op-/afrit afgesloten met grote gevolgen voor de doorstroming van het verkeer.

Omdat we dan weg wilden richting Nederland, hebben Ali en Albert besloten om vanmiddag al te gaan rijden en net na Luxemburg in België te overnachten. Zodat ze morgen niet uren in een verkeersinfarct komen. Piet en ik blijven nog een extra nachtje en gaan vrijdag richting Nederland waar we, zoals het nu lijkt, nog het weekend blijven om maandag weer naar huis te gaan. We weten nog een leuke kleine SVR camping in Walem of een mooie camping in Gulpen.

Albert heeft net even een stukje door de stad gelopen. Thionville is een mooie, oude, autovrije stad met een leuk centrum. Zij (en misschien wij ook wel) gaan hier nog eens naar toe om die te verkennen. Dan moet het niet zoals nu, 30 graden zijn ……..

Het is nu wat later en de camper met Ali en Albert is net vertrokken. De afscheidsfoto is gemaakt en ze reizen alvast naar het Noorden.

Nou ik doe er wat foto’s bij en meld me wel weer.

Au revoir.