Snowdonia en weer verder reizen

Zo daar was ik dan weer. Vandaag zijn we een stukje naar beneden afgezakt. We staan nu bij Woodlands Caravan and Camping Park, vlak bij Devil’s Bridge. Maar eerst even nog wat over gisteren schrijven.
De Snowdonia stond op het programma. We zijn na de koffie (heel belangrijk) ergens rond de middag vertrokken. Wandelschoenen mee! We hebben over weggetjes gereden waarvan je denkt: nou die zijn wel heeeel smal, maar uiteindelijk ging het toch allemaal goed. Komt ook wel dat de Engelsen heel beleefd en rustig zijn. Lukt het even niet, nou dan wacht ik toch even zo schijnen ze te denken. De bergen en wegen lijken wel wat op Noorwegen, behalve de hoge muurtjes en heggen aan de zijkant van de smalle weggetjes. Wat een werk om het te bouwen of te planten en bij te houden.
Op een gegeven moment zijn we gestopt bij een leuk meertje. Na wat foto’s (die ik erbij zal voegen), werden de wandelschoenen aangetrokken en gingen we vol goede moed op pad. Er zou gewandeld worden.
Na ongeveer 10-15 minuten hadden Ali, Marloes, Pim en ik het al wel door. Dat was klimmen op smalle bergpaadjes, samen met de aanwezige schapen die verschrikt de andere kant op vlogen toen we er aan kwamen. Na nog eens 10-15 minuten vroegen we ons af waar het paadje naar toe voerde. Volgens Albert kwam het allemaal goed, want daar (wijzend met een flapperend handje) ging het weggetje echt wel weer ombuigen en zouden we richting het meertje lopen. Albert en Piet liepen even vooruit om te kijken. Ali en ik bleven sceptisch wachten. Ik zei nog zachtjes tegen Ali: ik doe nog liever de grote was (zoals mijn moeder dat een keer zei bij een beklimming van een berg en de was nog niet in de volautomatische wasmachine ging). Gegrinnik was het antwoord. Verder waren wij allemaal al bekend met de optimistische antwoorden en voorspellingen die Albert altijd doet als we gaan wandelen.
Dus toen hij zei: echt waar even verderop langs deze draad gaat het iets naar links, maar daar komt ECHT een doorgang, waren enkelen van ons verstandig en zeiden : uhu…..
De echte die-hards, dus Piet, Albert en Jacqueline, geloofden de woorden echter onvoorwaardelijk (althans dat deden ze voorkomen), maar de verstandigen onder ons gingen rechtsomkeer. Even later ging Pim aan de linkerkant weer naar beneden en Marloes, Ali en ik aan de rechterkant. Door hoog gras, laag graas, tussen de schapen door, over stenen, beekjes (nagenoeg zonder water ivm de droogte) kwamen we bij een begaanbaar paadje. Pfffffff. Hierop zagen we Pim ons weer tegemoet lopen en zijn we in de richting van de auto’s gegaan. En toen begon het grote wachten. Want dat “bestaande” paadje, waar Albert het over had, ging dus niet op een gegeven moment linksaf, maar gewoon rechtdoor de berg op. En ja, na een hele tijd ging het wel linksaf om het meer. Op een gegeven moment kwamen de 3 musketiers nog 2 wandelaars tegen die vroegen waar ze naar toe gingen. Toen het antwoord was: door het bos om het meer, kregen ze de waarschuwing mee dat ze maar uit moesten kijken want daar raakte je makkelijk verdwaald……. Dusssssssss.
Vol goede moed liepen ze verder. Ondertussen bij de auto’s………… zaten we maar te wachten en te wachten waar de 3 toch bleven. Enfin, na ruim 3 kwartier zagen we ze aan komen lopen. Het bleek een prachtige tocht te zijn geworden, die wel iets langer duurde dan verwacht.
Conclusie is wel dat Snowdonia een prachtig gebied is waar je je goed kunt vermaken. We hebben nog een laatste avond gevierd op de Isle van Anglesey en zoals gezegd vandaag dus een stuk zuidelijker gereisd. De weg zelfs was zelfs een stukje afgesloten omdat men met bomen aan het zagen was. Pim bedacht dat hij dan toch een keer dwars op een weg kon gaan liggen, zonder gevaar……
Het zal ook de komende week nog prachtig weer blijven. We staan in de buurt van Devil’s bridge, de watervallen, we gaan naar Aberystwyth, met het treintje van Talyllyn en er zijn diverse wandelroutes vanaf de camping hier in de buurt. We gaan ons vast goed vermaken en komen waarschijnlijk tijd tekort. De camping waar we nu staan is een groot park voor staanders, maar er is een leuk stuk voor touringcaravans. Hebben we weer erg getroffen. Volgende keer horen jullie meer. Nu koffie en een potje kaarten. Groetjes.